خاطره های یکتا

کاش میشد بگذاریم که یکبار و همیشه 

پر پرواز بیابد ز بلندای اوهام

فکر آن خاطره های یکتا 

که نه افکار و نه از وهم و خیالند

جنس پروانگیش اما 

هر روز و همیشه آشناست

کاش میشد بال بگشاید،

خارج از جوِ تصورهامان

کاش میشد آن زمان که غرق در افکاریم

بگذاریم ز هر شاخه،ز هر سو

بتازند بر ما 

تا که آسان نفروشیم 

دانه دانه، خوشه اندوهمان را

یادمان باشد که

تاکهای نومیدی 

سالهاست چشم انتظارند...